Kryeministri i Kosovës, Abin Kurti, bashkë me ministrin e Mbrojtjes, Armend Mehaj, pas homazheve në Marinë, mori pjesë në ceremoninë e zbulimit të pllakës përkujtimore në fshatin Shtuticë të Komunës së Drenasit.
Duke kujtuar 274 dëshmorët dhe martirët, Kryeministri Kurti tha se në zonën e Vërbovcit dhe Shtuticës në Drenicë gjatë ofensivës së 30 prillit, mbeten të vdekur dhjetëra shqiptarë të cilët e donin tokën e tyre dhe donin të jetonin të lirë e në paqe.
Ushtria Çlirimtare e Kosovës vepronte për të çliruar Kosovën në tokë në çdo pëllëmbë të atdheut tonë, ndërkaq avionët e NATO-s goditnin caqet e forcave ushtarake e policore të Serbisë e Jugosllavisë së Millosheviqit. Por në mëngjesin e 30 prillit, kur forcat serbe sulmuan fshatrat e Shtuticës, Vërbovcit, Baksit dhe zonat përreth, kishte një numër të madh të njerëzve të cilët aso kohe patën ardhur nga fshatrat tjerë që të strehohen në zonën e Vërbovcit, tha Kryeministri Kurti.
Kryeministri Kurti pas homazheve në Marinë dhe zbulimit të pllakës përkujtimore në fshatin Shtuticë të Komunës së Drenasit, ka bërë homazhe dhe ka vendosur lule të freskëta te varrezat e dëshmorëve në Verbovc të Komunës së Drenasit.
Fjala e plotë e Kryeministrit Kurti:
I nderuari drejtor i Agjencisë së Komplekseve Memoriale z. Bislim Zogaj,
I nderuari nënkryetar i komunës së Drenasit, z.Arben Shala,
I nderuari ministër i Mbrojtjes, z.Armend Mehaj,
I nderuari kryetar i Partisë Demokratike të Kosovës, z.Memli Krasniqi,
Të nderuar deputetë të Kuvendit të Republikës, Visar Korenica,
I nderuari Ferat Shala, veprimtarë të çështjes kombëtare, veteranë të luftë së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, invalidë, familje të dëshmorëve e të martirëve, deputet Valon Ramadani,
Motra dhe vëllezër,
Zonja dhe Zotërinj,
Masakrat e kryera nga fundi i prillit në Drenicë, në Vërbovc e në Shtuticë, u kryen menjëherë pasi që NATO-ja pat bombarduar uzinën e hekur-nikelit brenda së cilës ishin vendosur forcat e regjimit gjenocidal të Millosheviqit.
Në zonën e Vërbovcit dhe Shtuticës në Drenicë gjatë ofensivës së 30 prillit, mbeten të vdekur dhjetëra shqiptarë të cilët e donin tokën e tyre dhe donin të jetonin të lirë e në paqe. Fshati i Shtuticës u sulmua gjithashtu herët në mëngjesin e 30 prillit. Shtutica kish qenë sulmuar njëherë më 20 mars, kur banorët e saj u shtrënguan të shpërnguleshin për një javë në Qirez.
Në fillim të prillit gjithashtu gjatë një ofensive dy ditore të policisë, fshatarët u dëbuan prej shtëpive të tyre. Mizoritë më të mëdha të kryera në periudhën mars – qershor 1999, në fshatrat Izbicë, Rezallë, Poklek dhe Çikatovë e Vjetër, ndërsa në Zonën e Vërbovcit, Shtuticës dhe Baksit, ofensiva kryesore pasoi bombardimin nga NATO, të uzinës së Feronikelit, pra më 29 prill.
Ushtria Çlirimtare e Kosovës vepronte për të çliruar Kosovën në tokë në çdo pëllëmbë të atdheut tonë, ndërkaq avionët e NATO-s goditnin caqet e forcave ushtarake e policore të Serbisë e Jugosllavisë së Millosheviqit. Por në mëngjesin e 30 prillit, kur forcat serbe sulmuan fshatrat e Shtuticës, Vërbovcit, Baksit dhe zonat përreth, kishte një numër të madh të njerëzve të cilët aso kohe patën ardhur nga fshatrat tjerë që të strehohen në zonën e Vërbovcit.
Sulmi i 30 prillit në Vërbovc, filloi në të gdhirë midis orës 5 dhe 7 të mëngjesit, pasi fshati u rrethua nga të gjitha anët. Ofensiva vazhdojë deri në orën 16, pra deri në orën 4 pasdite. Ata qëlluan me tanke e mortaja. Numri i madh i vrasjeve ka ndodhur te ajo që quhet “Lugina e pyllëzuar”. Rreth 100 burra shqiptarë u vranë dhe më shumë se 200 u burgosën gjatë operacionit. Të burgosurit u quan të xhamia e shkatërruar pranë Qirezit, dhe u mbajtën atje gjatë gjithë natës, e u torturuan. Të nesërmen janë ngarkuar në kamion ata për t’i quar në burgjet e Drenasit e të Lipjanit.
Disa prej kamionëve u ndalën në minierën e Shavarinës pranë Çikatovës së Vjetër, rreth 100 burra u zbritën nga kamionët dhe aty u pushkatuan në mënyrën më mizore. Të mbeturit gjallë u quan në Drenas kur u morën në pyetje dhe u rrahën për pesë ditë me radhë. Numri i të vrarëve gjithsejtë tejkaloi më shumë se 200, madje thuhet është afër 300, e shifra më e saktë që përmendet është 274.
Unë këtu po vij pas vizitës në Marinë, ku sot kujtojmë edhe 24 vjetorin e rënies heroike të komandantit Ilaz Kodra, i cili ra në betejë të ashpër e të drejtpërdrejtë me forcat serbe, tri ditë pa i mbushur 33 vjet.
Lavdi komandantit Ilaz Kodra, lavdi të gjithë dëshmorëve dhe martirëve të kombit shqiptar!
