“Kemi ngecur” dhe “po presim të vdesim” nga uria.
Këto janë disa nga dëshmitë e mbledhura nga BBC, e cila prej muajsh komunikon në fshehtësi me tre persona që jetojnë në Korenë e Veriut, të vetëdijshëm se po rrezikojnë jetën duke rrëfyer atë që po ndodh brenda vendit dhe për këtë arsye të mbrojtur nga anonimiteti. Është “jashtëzakonisht e rrallë”, kujton transmetuesi britanik, të kesh kontakte me ata që jetojnë në vendin më të izoluar në botë. Uria, represioni brutal dhe asnjë mundësi shpëtimi janë tre elementët që përshkruajnë më së miri kushtet e jetesës në Korenë e Veriut, nënvizon TV britanik. Koreja e Veriut mbylli kufijtë e saj më 27 janar 2020 pas pandemisë së koronavirusit dhe që atëherë qytetarët e saj janë kufizuar në qytete dhe fshatra, pa asnjë mundësi për t’u larguar. Diplomatët dhe punonjësit e huaj humanitare janë larguar nga vendi, ndërsa rojet e sigurisë janë nën urdhër për të qëlluar këdo që i afrohet kufirit. Me një “vrimë të zezë informacioni”. “Situata jonë ushqimore nuk ka qenë kurrë kaq serioze,” i tha transmetuesit britanik Myong Suk, një emër i fantazuar. Ajo, si shumica e grave koreano-veriore, është fituesi kryesor i të ardhurave në familje. Në fakt, pagat minimale që burrat fitojnë në punët e tyre të detyrueshme shtetërore janë pothuajse të padobishme.
“Ne po jetojmë jetën në vijën e parë”, thotë ajo, duke thënë se duhet të refuzojë fqinjët që kërkojnë ushqim dhe të shërbejë misër për mëngjes për burrin dhe fëmijët e saj, pasi orizi i bardhë nuk është më i disponueshëm. Të njëjtën situatë kufitare përshkruan një punëtor ndërtimi që punon afër kufirit dhe që fiton ekuivalentin e katër dollarëve në ditë, që nuk mjafton më për të blerë një kilogram oriz për të ushqyer familjen. Qeveria ka ndaluar shpërndarjen e racioneve ushqimore, duke raportuar më vonë tregjet pothuajse të zbrazëta dhe rritje të çmimeve të orizit, misrit dhe erëzave. Koreja e Veriut nuk prodhon ushqim të mjaftueshëm për të ushqyer qytetarët e saj, por duke bllokuar importet ajo ka ndërprerë furnizimet jetike. Punëtori i ndërtimit shpjegoi se në fillim të pandemisë kishte frikë të vdiste nga Covid, ndërsa tani ka frikë nga uria.
Ashtu siç ka ndodhur ndër të tjera me disa të njohur të tij. Kushtet e jetesës nuk janë më të mira në kryeqytetin Phenian, ku një grua tha se mund të hante vetëm një herë në ditë dhe kishte frikë se mos vdiste uria së bashku me burrin e saj. “Unë njoh një familje që vdiq nga uria në shtëpi,” tha ai për BBC. “Është një fatkeqësi,” tha ai. Pa furnizime nga kufiri, njerëzit nuk dinë të sigurojnë jetesën”. Kohët e fundit ai ka dëgjuar për njerëz që kryejnë vetëvrasje në shtëpi, ndërsa të tjerë zhduken në male, duke shkuar të vdesin qëllimisht. Një skenar tragjik në një vend nën diktaturën e Kim Jong-un.
