Revista Time e zgjodhi atë mes 12 grave të vitit që janë dalluar në fushën e tyre dhe që përdorin ndikimin e tyre për të ndërtuar një botë më të drejtë dhe më të barabartë: Ayisha Siddiqa është 24 vjeçe dhe lufton për mjedisin, ndryshimet klimatike dhe të drejtat e njeriut.
E lindur në vitin 1999, aktivistja e re lindi në rajonin e Punjabit dhe si fëmijë ajo jetoi në fermën e gjyshërve të saj përpara se të transferohej në Shtetet e Bashkuara, ku ndoqi Kolegjin Hunter me diplomë në Shkenca Politike. Rritja në një komunitet fisnor matriarkal në Pakistanin Lindor ndihmoi në formësimin e perspektivave të saj dhe vendosjen e prioriteteve të saj. “Bota e plagosur është kaq e bukur, sepse vazhdon të prodhojë jetë,” thotë ajo. “Dhe puna ime është në mbrojtje të jetës”. Vdekja dramatike e gjyshërve të saj, e cila ndodhi brenda pak vitesh nga njëri-tjetri, për shkak të kancerit të gjakut – ndoshta i shkaktuar nga ndotja e lumit Chenab aty pranë -, e bëri atë të ndërgjegjshme per dëmin që ka në jetën e njerëzve të jetuarit në një mjedis të sëmurë.
Beteja në mbrojtje të mjedisit është bërë kaq thelbësore: përvoja e saj e parë e aktivizmit të klimës ishte në vitin 2019, kur mori pjesë në lëvizjen Extinction Rebellion, e cila synon, nëpërmjet jo dhunës dhe mosbindjes civile, të detyrojë qeverinë të veprojë për të shmangur një krizë në sistemin klimatik, për të shmangur humbjen e biodiversitetit dhe rrezikun e kolapsit social dhe ekologjik. Në të njëjtin vit, Ayisha themeloi dhe nisi lëvizjen Polluters Out, një organizatë e krijuar si përgjigje ndaj ndërgjegjësimit se industritë e karburanteve fosile luajnë një rol të rëndësishëm në COP. Siddiqa gjithashtu mori pjesë në Konferencën e Kombeve të Bashkuara për Ndryshimet Klimatike në nëntor 2021, ku ajo kritikoi paarritshmërinë e COP për njerëzit në Jugun Global: ata janë me të vërtetë, sipas aktivistes, viktimat më të dukshme të ndryshimeve klimatike dhe të ndotjes, të një politike të bazuar në fitim që nuk kujdeset për mirëqenien e tokës dhe të banorëve të saj.
Mjeti i saj i preferuar i betejës është poezia: Në konferencën vjetore të Kombeve të Bashkuara për klimën në Egjipt nëntorin e kaluar, ndau një poezi origjinale, teksti i së cilës nënvizonte sesi liderët botërorë kishin dështuar kombet e tyre duke lënë pas dore detyrën e tyre më të rëndësishme: mbrojtjen e planetit nga ndotja. Një mungesë që Siddiqa e ndjeu thellë, kur e pafuqishme asistoi përmbytjet e Pakistanit, fatkeqësitë natyrore që janë konfiguruar si pasojë ekstreme e ngrohjes globale. Dhe me të vërtetë, kur Ayisha Siddiqa flet për poezinë, fytyra e saj shkëlqen. Poezia është një shpresë dhe në të njëjtën kohë një formë proteste që ne nuk mund dhe nuk duhet të pretendojmë se nuk e dëgjojmë.
