Jibby lindi para kohe dhe peshonte vetëm 800 gram, por pas vitesh mundimesh tani është mirë.
Mjekët e kishin këshilluar të hiqte spinën. E kanë bërë pesë herë, por ajo dhe bashkëshorti i saj, të shtyrë nga dashuria dhe shpresa që mund të ndiejnë vetëm dy prindër, nuk janë dorëzuar kurrë. Mami dhe babai i Xhibrilit të vogël nuk u dorëzuan kurrë. Dhe në fund kishin të drejtë.
Po, sepse foshnja e tyre ka lindur para kohe. Ajo qëndroi në barkun e Nicole për vetëm 25 javë dhe sapo doli peshonte vetëm 800 gram. Prej aty filloi një kalvar 4-mujor i përbërë nga kujdesi intensiv neonatal, shumë frikë dhe shumë pak siguri.
Aq sa mjekët që u kujdesën menjëherë për të voglin e pyetën vazhdimisht nënën nëse donte të hiqte dorë…
Nicole Dib donte ta tregonte historinë e saj për Daily Mail, për të ngjallur shpresë tek ata si ajo dhe burri i saj që duhet të vuajnë duke parë fëmijën e tyre të shtruar në kujdesin intensiv.
“Mos u dorëzo kurrë, sepse Jibby im ia doli”, thotë ajo e kënaqur dhe me lot në sy nga gëzimi, duke rijetuar katër vitet e fundit të komplikuara. 32-vjeçarja e dinte që lindja mund të kishte komplikacione.
Në fakt, edhe vajza e tyre e madhe lindi para kohe, por vetëm pas dy javësh kujdes intensiv neonatal e mirëpritën në jetën e tyre. Ata kurrë nuk e prisnin të përjetonin diçka të tillë. “Më duhet ta pranoj që pas cezarianit urgjent, ma vunë në qafë për një çast dhe aty u tremba.
Pavarësisht komplikimeve, Jibby vazhdoi të rritej nën sytë vigjilentë të mamasë dhe babit të cilët nuk e braktisën për asnjë moment. “Kurrë mos e humbni shpresën, sado e ndërlikuar të duket situata. Ato qenie të vogla të vogla dinë të jenë shumë të forta kur duan. Nëse edhe unë do të kisha mundur të llogarisja në një histori të tillë nga një nënë që vuante kaq shumë dhimbje para meje, sigurisht që do të kisha gjetur forcë dhe shpresë të re. Dhe kjo është arsyeja pse vendosa t’i tregoj botës për këtë”.
Pas katër muajsh kujdes intensiv, Jibby më në fund u lirua nga spitali dhe prindërit e tij mundën ta përqafonin. Por rruga e rritjes së vogëlushit ishte çdo gjë tjetër veçse e thjeshtë. Një hemorragji e raportuar gjatë muajve në terapi intensive, e cila pothuajse e çoi atë në vdekje, shkaktoi paralizë cerebrale e cila i bëri vitet e para të jetës së fëmijës një ferr të vërtetë. Por edhe në këtë rast të dy nuk i kanë humbur shpresat. Çdo ditë ata punonin shumë për t’i dhënë fëmijës së tyre ushtrime lëvizshmërie dhe, ngadalë, i bënin muskujt më të fortë.
“Ai kishte dhe do të duhet t’i nënshtrohet shumë trajtimeve, por përparimi është i dukshëm me sy të lirë. Për vite me radhë iu desh të ecte me një shëtitës dhe tani ka vetëm dy këmbë proteze. Jibby është mirë, ai është një katërvjeçar i gjallë që e do basketbollin, motrën e tij më të madhe dhe shoqërimin dhe ne mund të falënderojmë vetëm ne nga e kaluara që nuk u dorëzuam kurrë. Të gjitha përpjekjet, tani, shpërblehen me buzëqeshjet e tij dhe me ato fitore të vogla të mëdha që kampioni ynë i vogël fiton çdo ditë”.
