Shpend Lleshi ishte vetëm 19 vjeç kur iu bashkuar Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Pos kësaj ai ishte dëshmitar i vdekjes së disa bashkëluftëtarëve të tij.
Lleshi në 25 vjetorin e betejës së Junikut, ka zgjedhur që ta përshkruaj me momentet prekëse, kur forcat serbe që ishin të shumta në numër atë ditë, ia vranë shokët e tij të luftës Bedri Shalën, Bekim Berishën (Abeja), Përmet Vulën e Elton Zherkën.
Ai thotë se në betejën e Junikut, serbëve u kishin ardhur në ndihmë edhe mercenarët rus e rumun. Kjo ishte dita më kritike për disa prej të rinjve kosovarë që i ishin bashkuar luftës për çlirimin e Kosovës.
“Forcat serbe prej mëngjesit të 10 Gushtit 1998 na kanë granatuar e po ashtu na kanë gjuajtur me çdo lloj arme që kishin, deri kur filloj edhe këmbësoria speciale serbe së bashku me mercenarë rus e rumun, të na sulmojnë”
“U plagos për vdekje Bedri Shala, Bekim Berisha-Abeja u plagos në krahun e majtë ku dora e tij ishte gati 99% e këputur. Abejen e tërhoqëm nga vija e zjarrtë në një zonë mbrapa një kulle dhe ai pas 15 minutave kishte ndërruar jetë Përmet Vula u plagos në stomak nga plumbi kundërajror, edhe Përmetin e larguam nga vija e parë e frontit në një “pjesë më të sigurt”. Elton Zherka u plagos nga predha e tankut në krahun e djathtë , ndoshta as 3 metra larg meje”
Ky është statusi i plotë i tij:
Fatkeqësisht unë dhe disa shokë 19 vjeç e disa gati 20 vjeç, në vend se të përgatiteshim të shkonim në Bullgari me pushime verore, në pranverën e vitit 1998, zgjodhëm që VULLNETARË, në fundin e prillit 1998 ti bashkoheshim luftës për lirinë e Kosovës.
Në atë kohë nuk e dinim që NATO mund të na ndihmonte!
Në fillim të muajit Maj 1998 ishim grupi i parë nga qyteti Gjakovës , që u kyçem në strukturat e UÇK-së.
Lufta është një gabim, e sidomos kur lufta zhvillohet në territorin tënd!
Definitivisht ai “lider” që kërkon ti zgjidhë gjerat me luftë në vend të diplomacisë, nuk e din se çka është lufta dmth nuk e kupton ndjenjën se si është të të vdesin shokët dhe familjaret në dorën tënde ose rreth teje!
Por shpesh nuk është në dorën tonë dhe vijmë në një pozitë kur mjaft është mjaft dhe s’kemi shumë opsione që ti zgjidhim problemet e grumbulluara.
Pas gabimeve të shqiptarëve gjatë historisë, përçarjeve historike shqiptare poashtu vendimeve diplomatike të ngutshme të shteteve të forta evropiane, i mbetet barra gjeneratave të reja që të mundohen ti rregullojnë ato gabime për vendin e tyre.
Për mos ta zgjatur shumë, pas pjesëmarrjeve gati në të gjitha frontet e luftës së rrafshit të dukagjinit erdhi koha që ofanziva e madhe serbe të na zinte në fshatin Junik.
Në 10 Gushtin e vitit 1998 në fshatin Junik prej orës 05:00 mëngjes deri në 19:00 në mbrëmje aty ku kalonte i gjithë armatimi për luftëtaret e krejt Kosovës u zhvillua beteja e pabarabartë mes forcave serbe dhe luftëtareve vullnetarë nga Gjakova së bashku me disa të tjerë nga viset tjera të shqiptarisë.
Forcat serbe prej mëngjesit të 10 Gushtit 1998 na kanë granatuar e poashtu na kanë gjuajtur me çdo lloj arme që kishin, deri kur filloj edhe këmbësoria speciale serbe sëb ashku me mercenarë rus e rumun, të na sulmojnë.
Ata ishin më shumë në numer kurse ne ishim pak por të vendosur qe të mos tërhiqemi .
Pas disa orëve lufta zhvillohej shumë afër.
U plagos për vdekje Bedri Shala,
Bekim Berisha-Abeja u plagos në krahun e majtë ku dora e tij ishte gati 99% e këputur .
Abejen e tërhoqëm nga vija e zjarrtë në një zonë mbrapa një kulle dhe ai pas 15 minutave kishte ndërruar jetë
Përmet Vula u plagos në stomak nga plumbi kundërajror, edhe Përmetin e larguam nga vija e parë e frontit në një “pjesë më të sigurt”.
Elton Zherka u plagos nga predha e tankut në krahun e djathtë , ndoshta as 3 metra larg meje.
Me 10 gusht gati të gjithë u plagosem disa më pak e disa për vdekje.
Atë ditë u plagos Ilir Foniqi nga kodra e Rrokopeqit , ishim gati në rrethim të plotë nga ushtria serbe. Shumë shpesh kishte tym, zhurma nga goditjet e artilerive të forta ushtarake.
Kohë pas kohe i dëgjonim edhe oficerët e serbëve duke ju bërtitur ushtarëve të tyre .
Ne nuk kishim oficer më , ne ishim shokë-ushtarë të Kosovës që kishim vendosur ta mbrojmë vendin tonë . I tërhoqem edhe Përmetin e Eltonin por të nesermen me 11 Gusht 1998 edhe ata ndërruan jetë !
Lavdi .
