Vanilja dhe rrëshira: aroma e këtyre substancave është gjëja më e afërt me erën e disa balsameve të përdorura nga egjiptianët e lashtë për mumifikimin dhe ruajtjen e organeve të të ndjerit.
Është një lloj ‘parfumi i jetës së përtejme’, i rindërtuar falë bashkëpunimit të arkeologëve dhe biokimistëve, të cilët falë teknikave të reja të hetimit kanë zbuluar një minierë informacioni, jo vetëm mbi teknikën e ruajtjes së trupave dhe organeve, por mbi organizimin social dhe kulturor.
Botuar në revistën Scientific Reports nga grupi i udhëhequr nga Barbara Huber dhe Nicole Boivin, të dyja të Institutit Gjeoantropologjik Gjerman Max Planck, hulumtimi u krye në gjashtë mostra balsami të marra nga dy kavanoza kanopik në të cilat mushkëritë dhe mëlçia ruheshin të një fisnike e quajtur Senetnay, e cila jetoi rreth vitit 1450 pes dhe ishte infermiere e faraonit Amenhotep II.
Eshtrat e saj u gjetën në gërmimet e bëra në Luginën e Mbretërve rreth vitit 1900.
Studiuesit planifikojnë të paraqesin “parfumin e përjetësisë” në Danimarkë, në një ekspozitë të organizuar në Muzeun Moesgaard mbi historinë njerëzore.
