Një grup studiuesish ka zbuluar dy proteina që mund të përdoren për të identifikuar ata individë që janë në rrezik të zhvillimit të problemeve njohëse, të tilla si mjegulla e trurit, infeksioni post-COVID-19. Rezultatet tregojnë gjithashtu se shkaku mund të jetë mpiksja e gjakut.

Covid-i i gjatë prek midis 10 dhe 20% të njerëzve të infektuar me SARS-CoV-2, me njerëz që përjetojnë simptoma të tilla si lodhje, vështirësi në frymëmarrje dhe dëmtime njohëse për muaj apo edhe vite pas infektimit.
Një nga problemet më të zakonshme që haset është “mjegulla e trurit”, gjatë së cilës njerëzit përjetojnë probleme me të menduarit, përqendrimin dhe kujtesën.
Studiuesit përdorën të dhëna nga pjesëmarrësit në studimin PHOSP-COVID me bazë në Mbretërinë e Bashkuar, duke përfshirë testet e gjakut nga 1,837 njerëz që ishin shtruar në spital me COVID midis 29 janarit 2020 dhe 20 nëntorit 2021.
Ky informacion u krahasua së bashku me rezultatet e vlerësimeve njohëse të kryera si nga klinicistët ashtu edhe nga vetë-raportimi i pacientit.

Vlerësimet, 6 dhe 12 muaj pas shtrimit në spital, matën aftësi të tilla si funksioni ekzekutiv, rikujtimi i kujtesës dhe vëmendja.
Duke përdorur analizën statistikore, u identifikuan dy biomarkues të ndryshëm të mundshëm: nivele të larta të fibrinogjenit të proteinës dhe një nivel i rritur i D-dimerit. Të dyja molekulat janë të përfshira në mpiksjen e gjakut, gjë që i ka çuar studiuesit në një të dhënë për një shkak të mundshëm të mjegullës së trurit të lidhur me COVID.
Siç shpjegohet nga Dr Maxime Taquet, autor i studimit të botuar më vonë në revistën Nature Medicine: “Si fibrinogjeni dhe D-dimeri janë të përfshirë në mpiksjen e gjakut, dhe kështu gjetjet mbështesin hipotezën se mpiksjet e gjakut janë një shkak i problemeve konjitive post-COVID.”
Autori i studimit shtoi: “Fibrinogjeni mund të veprojë drejtpërdrejt në tru dhe enët e tij të gjakut, ndërsa D-dimeri shpesh reflekton mpiksjen e gjakut në mushkëri dhe problemet në tru mund të jenë për shkak të mungesës së oksigjenit. Në përputhje me këtë mundësi, njerëzit që kishin nivele të larta të D-dimerit ishin jo vetëm në rrezik më të lartë për mjegullën e trurit, por edhe në rrezik më të lartë për probleme të frymëmarrjes.