Linjat evolucionare me shumë gishta përfundimisht u shuan për t’u hapur rrugë anëtarëve pentadaktil
Cervera de Buitrago është një komunë e Komunitetit të Madridit e vendosur në hijen e Sierra Norte, e cila u ngrit në kohën e Ál-Andalus për të kontrolluar qendrën e gadishullit kundër sulmeve të asaj kohe.
Thuhet se në vitin 1928 një gazetar shkoi atje për të shkruar një artikull për një qytet ekzotik në provincën e Madridit. Kryebashkiaku e priti me entuziazëm dhe, mes një bekimi dhe një tjetri, i shpjegoi se “të rinjtë që kishin shkuar për t’i shërbyer mbretit ishin kthyer mbrapsht, sepse disa prej tyre kishin vetëm një krah dhe me më shumë gishta se të tjerët”.
Dhe vërtet, në këtë lokalitet të konsideruar në atë kohë larg dorës së Zotit, jetonin shumë banorë polidaktilë, me gjashtë gishta, të cilët ishin penguar të kryenin shërbimin ushtarak në Spanjën e Miguel Primo de Rivera. Arsyeja e gishtit të gjashtë nuk ishte tjetër veçse lidhjet familjare të qytetarëve.
Por padyshim jo të gjitha qeniet njerëzore kanë pesë gishta, ka disa njerëz që kanë më shumë. Kjo anomali gjenetike – polidaktili – është më e zakonshme tek zezakët dhe meshkujt. Studimet familjare kanë zbuluar se ka tre gjene përgjegjës për polidaktilinë: gjeni GL13, i vendosur në kromozomin 7, gjeni PAPA2, në kromozomin 13 dhe gjeni PAPA3 në kromozomin 19.
Amishët janë një pakicë amerikane jashtëzakonisht konservatore dhe fetare, në e cila një numër i madh i anëtarëve të komunitetit të tyre kanë gjashtë gishta.
Shpjegimi që i është dhënë këtij rariti është i ashtuquajturi efekt themelues, pra pasoja biologjike rrjedh nga krijimi i një popullate të re individësh nga një numër i vogël i tyre.
Ka shumë të ngjarë që midis dymbëdhjetë individëve themelues të komunitetit Amish, njëri prej tyre të ketë mbartur ndryshimin gjenetik të polidaktilisë.
Në Amerikën parakolumbiane, janë gjetur gjurmë duarsh me polidaktili dhe sandale qeramike me përshtatje për një gisht shtesë, si dhe varre me skelete me gjashtë gishta të varrosur me perla të pasura.
Për Majat këta njerëz konsideroheshin të shenjtë dhe disi të lidhur me hyjninë, për këtë arsye ata gëzonin disa privilegje.
