Tayeb ait Ighenbaz u detyrua të zgjidhte nëse do të shpëtonte djalin e tij 11-vjeçar apo prindërit e tij kur ata u bllokuan nën rrënoja pas tërmetit në Marok.
Bariu i dhive nga një komunitet i vogël në malet Atlas thotë se është i përhumbur nga vendimi që duhej të merrte, shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi.
Tayeb ishte me gruan, dy fëmijët dhe prindërit e tij të premten mbrëma në shtëpinë e tyre të vogël prej guri kur ajo u trondit nga tërmeti më i fuqishëm i vendit në 60 vjet.
“Gjithçka ndodhi kaq shpejt. Kur ndodhi tërmeti, të gjithë vrapuam te dera. Babai im ishte duke fjetur dhe unë i bërtita mamasë sime të vinte, por ajo qëndroi prapa për ta pritur atë”, kujton ai.
Nga ana tjetër, ai mund të shihte vetëm gruan dhe vajzën e tij.
Ndërsa po kthehej në ndërtesën e rënë, Tayeb gjeti djalin dhe prindërit e tij të bllokuar nën rrënoja. Ai mund të shihte dorën e djalit të tij që po përpiqej të kalonte nëpër rrënoja.
Ai e dinte se duhej të vepronte shpejt dhe u drejtua në drejtim të djalit të tij Adam, duke gërmuar nëpër rrënoja për ta nxjerrë jashtë.
Por kur iu drejtua prindërve, të bllokuar nën një pllakë të madhe guri, ai thotë se ishte tepër vonë.
“Më duhej të zgjidhja mes prindërve dhe djalit”, thotë ai me lot në sy.
“Unë nuk mund t’i ndihmoja prindërit e mi sepse muri ra mbi gjysmën e trupave të tyre. Është shumë e trishtueshme. Pashë prindërit e mi duke vdekur”.
Tayeb tregoi njollat në pantallonat e tij, duke thënë se është gjaku i prindërve të tij.
Të gjitha rrobat e tij janë në shtëpinë e tij dhe ai nuk ka mundur të ndërrohet që nga tërmeti.
Familja tani jeton me të afërmit në tenda të improvizuara pranë shtëpisë së tyre të mëparshme.
Tayeb thotë se të gjitha paratë e tij ishin në shtëpi dhe shumica e dhive të tij janë vrarë.
“Është si të lindësh sërish në një jetë të re. Pa prindër, pa shtëpi, pa ushqim, pa rroba”, thotë ai. “Unë jam 50 vjeç tani dhe duhet të filloj përsëri”.
Ai nuk mund të fillojë të mendojë se si të ecë përpara, por kujton mësimet që i mësuan prindërit.
“Ata gjithmonë thoshin ‘jini të durueshëm, punoni shumë, mos u dorëzoni kurrë’”.
Ndërsa djali i tij Adam vrapon, i veshur me një fustan futbolli të Juventusit me emrin e Ronaldos në shpinë, mbështjell duart rreth babait të tij.
“Babai im më shpëtoi nga vdekja”, thotë ai duke buzëqeshur me të.
Vetëm pak minuta më poshtë rrugës drejt qytetit të Amizmizit, një tjetër babë e bir qëndrojnë me krahët e mbështjellë rreth njëri-tjetrit.
Abdulmajid ait Jaefer thotë se ai ishte në shtëpi me gruan dhe tre fëmijët e tij kur ra tërmeti dhe “tavani u rrëzua”.
Djali i tij, 12-vjeçari Mohamed, doli nga ndërtesa, por pjesa tjetër e familjes mbeti e bllokuar.
Abdulmajid thotë se këmbët e tij ishin bllokuar nën rrënoja, por ai u tërhoq nga një fqinj.
Më pas ai kaloi dy orë duke u përpjekur të shpëtonte gruan dhe njërën nga vajzat e tij. Të dyja ishin të vdekur kur ai i nxori nga rrënojat.
Ai thotë se nuk mund të largohet nga zona sepse i duhet të “qëndrojë roje” mbi pasuritë e tij dhe kujtimet e jetës së tij atje.
Rrëfimi i tyre vjen teksa numri i njerëzve që vdiqën në tërmetin e së premtes është rritur tani në 2,497, thotë ministria e brendshme – ndërsa raportohet për rreth 2,500 të lënduar.
