Zgjedhja e përbashkët e progresistëve dhe radikalëve të shpallur në takimin në Hrtkovci është dëshmi e kthimit përfundimtar të Vuçiqit në politikën radikale të fyerjeve, urrejtjes, dhunës dhe izolimit që ai u përpoq të fshihte në dhjetë vitet e fundit, tha Dragan Gjilas, duke shtuar se frika e humbjes së pushtetit dhe ardhjes së drejtësisë aq shumë sa Vuçiq vrapoi në krahët e Sheshelit, për të cilin pretendonte se po përpiqej ta likuidonte.
Sheshel nuk ndryshoi dhe u bashkua me Partinë Progresive Serbe, por Vuçiq u kthye te radikalët për të tërhequr edhe një herë objektiva në kurrizin e kundërshtarëve politikë ku përfundojnë plumbat, të përdorë kriminelët për të rrahur kundërshtarët, për të dëbuar fëmijët nga kopshtet, për të mbyllur mediat dhe rrezikojnë Universitetin. E vetmja gjë normale do të ishte që të gjithë të bashkohen në Partinë Radikale Serbe, të zgjedhin Vuçiqin president, Sheshelin president nderi dhe Toma Nikoliçin të mos jetë asgjë”, thotë Gjilas
“Sa herë që Sheshel dhe Vuçiq ishin në pushtet, ne jetonim në frikë dhe pasiguri, të izoluar dhe në kundërshtim me botën. Sa herë që Sheshel dhe Vuçiq merrnin vendime, nënat qanin, shalle të zeza dhe këmisha të përgjakur liheshin pas. Sa herë që sundonin radikalët, Serbia bën regres”, theksoi Gjilas dhe konstatoi se Vuçiq ka të drejtë vetëm në një gjë, këto janë zgjedhje vendimtare sepse qytetarët zgjedhin mes radikalëve të bashkuar dhe normalitetit që na vodhën, zgjedhin mes të kaluarës së tyre të shëmtuar dhe të ardhmes sonë.
