Një dietë me shumë proteina mund të duket si zgjidhja optimale për përshpejtimin e metabolizmit dhe ndërtimin e masës muskulore, por mund të mos jetë zgjidhja ideale për shëndetin e zemrës. Proteinat e tepërta mund të rrisin rrezikun e aterosklerozës, humbjes së elasticitetit të mureve të arterieve. Në këtë përfundim, ka dalë një studim i botuar në Nature Metabolism, i cili ilustron edhe nivelin molekular.
Nëpërmjet një sërë eksperimentesh mbi kulturat qelizore, minjtë dhe grupet e vogla të vullnetarëve njerëzorë, shkencëtarët nga Universiteti i Pittsburgh kanë treguar se konsumimi i më shumë se 22% të kalorive të futura në proteina mund të hiperaktivizojë disa qeliza imune që luajnë një rol në formimin e pllakat dalluese të aterosklerozës, të përbëra kryesisht nga inde yndyrore dhe fije.
Një aminoacid që drejton këtë proces patologjik që shkakton ngurtësimin e arterieve: është leucina, e cila gjendet kryesisht në ushqimet proteinike me origjinë shtazore si mishi, vezët dhe qumështi.
Leucina do të ishte kryesisht përgjegjëse për aktivizimin e makrofagëve, qelizat imune përgjegjëse për asgjësimin e mbetjeve qelizore. Efekti negativ i aminoacidit në aktivitetin e makrofagëve pastrues do të çonte në një akumulim të këtyre mbetjeve qelizore brenda mureve të enëve të gjakut dhe përkeqësimi progresiv i pllakave aterosklerotike.
Ky faktor duhet të merret parasysh edhe gjatë hartimit të një plani ushqimor, veçanërisht nëse marrësit janë pacientë me patologji kardiake, siç ndodh shpesh në kontekstet spitalore.
Sipas autorëve të studimit, shumë pika mbeten për t’u sqaruar. Për shembull, nëse ekziston dhe cila është sasia optimale e proteinave për t’u konsumuar për të marrë përfitime pa rreziqe dhe nëse ka një efekt negativ në arteriet ndërmjet 15% të kalorive të konsumuara dhe proteinave prej 22% e identifikuar në hulumtim si një kufi që do të ishte mirë të mos kalonte.
Për më tepër, a do të ishin efektet të ndryshme nëse proteina e tepërt do të lidhej me ushqime proteinike me origjinë bimore, dhe jo me kafshë?
