Një grua që refuzon të bëjë seks me burrin e saj nuk duhet të konsiderohet “fajtore” nga gjykatat në rast divorci, ka thënë gjykata më e lartë europiane për të drejtat e njeriut, duke dënuar Francën.
Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ) mbajti anën e një gruaje franceze 69-vjeçare, bashkëshorti i së cilës kishte nisur një divorc me arsyetimin se ajo ishte e vetmja fajtore sepse ajo kishte ndërprerë marrëdhëniet seksuale me të.
GJEDNJ vendosi, njëzëri, se kishte pasur shkelje të së drejtës së gruas për respektimin e jetës private dhe familjare, si pjesë e Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut, shkruan The Guardian.
Gjykata vendosi kundër Francës, duke thënë se një grua që refuzon të bëjë seks me burrin e saj nuk duhet të konsiderohet “fajtore” nga gjykatat në rast divorci.
Gjykata e identifikoi gruan vetëm me inicialet HË, duke thënë se ajo jetonte në Le Chesnay në periferinë perëndimore të Parisit. Gruaja nuk e kundërshtoi divorcin, të cilin ajo e kishte kërkuar gjithashtu, por u ankua për arsyet mbi të cilat ishte miratuar nga një gjykatë franceze.
GJEDNJ me bazë në Strasburg tha se çdo koncept i detyrave martesore duhej të merrte parasysh “pëlqimin” si bazë për marrëdhëniet seksuale.
“Gjykata arriti në përfundimin se vetë ekzistenca e një detyrimi të tillë martesor binte ndesh me lirinë seksuale, [dhe] të drejtën për autonomi trupore”, thuhet në një deklaratë të gjykatës. “Burri që kishte aplikuar për divorc mund të kishte bërë kërkesë për divorc, duke paraqitur prishjen e pakthyeshme të martesës si bazën kryesore dhe jo, siç kishte bërë ai, si bazë alternative”.
GJEDNJ vendosi që gjykatat vendase nuk kishin vendosur një ekuilibër të drejtë midis interesave konkurruese.
Gruaja dhe burri i saj, JC, u martuan në vitin 1984 dhe patën katër fëmijë, duke përfshirë një vajzë me aftësi të kufizuara, e cila kishte nevojë për praninë e vazhdueshme të një prindi, një rol që e kishte marrë nëna e saj
Marrëdhëniet midis burrit dhe gruas u përkeqësuan kur lindi fëmija i tyre i parë. Gruaja filloi të përjetonte probleme shëndetësore në vitin 1992.
Në vitin 2002, bashkëshorti i saj filloi ta abuzonte fizikisht dhe verbalisht, tha gjykata. Në vitin 2004, ajo ndërpreu marrëdhëniet seksuale me të dhe në vitin 2012 bëri kërkesë për divorc.
Në vitin 2019, një gjykatë apeli në Versajë hodhi poshtë ankesat e gruas dhe mbajti anën e burrit të saj, ndërsa gjykata e Kasacionit hodhi poshtë përpjekjen e saj për të apeluar pa dhënë arsye specifike.
Ajo e dërgoi rastin në GJEDNJ në vitin 2021.
Rasti i saj është mbështetur nga dy grupe për të drejtat e grave në Francë: Fondacioni des Femmes (Fondacioni i Grave) dhe Kolektivi feminist kundër përdhunimit.
Në një deklaratë të përbashkët kur çështja u ngrit në vitin 2021, të dy grupet thanë: “Martesa nuk është dhe nuk duhet të jetë robëri seksuale”.
Ata thanë se gjyqtarët francezë vazhduan të impononin “vizionin e tyre arkaik të martesës” edhe pse nuk ekzistonte më një obligim i “detyrës martesore” sipas ligjit francez dhe asnjë ligj nuk i detyronte bashkëshortët të kishin marrëdhënie seksuale
Grupet thanë se ishte thelbësore që gjyqtarët francezë të mos impononin mbi gratë – drejtpërdrejt ose tërthorazi – një detyrim për të pasur marrëdhënie seksuale. Ata thanë se nëse gjyqtarët lejojnë të vazhdojë në shoqëri një ide se ekziston një formë e “detyrës martesore”, kjo mund të sigurojë një mjet frikësimi për sulmuesit seksualë ose përdhunuesit brenda marrëdhënieve, kur në fakt përdhunimi bashkëshortor është një krim në Francë.
