Interi dhe Barcelona prodhuan një nga dy ndeshjet më ikonike ndonjëherë në Ligën e Kampionëve.
Të dyja ekipet shënuan 13 gola në dy ndeshje, duke shkuar në vazdhime me një barazim në minutën e 93-të nga 37-vjeçari Francesco Acerbi. Skuadra e Simone Inzaghit gjeti më në fund golin e fitores në minutën e 99-të përmes zëvendësuesit Davide Frattesi.
Skuadra zikaltër kishte vetëm 29 për qind posedimit të topit në San Siro gjatë 120 minutave të luajtura, por arriti të gjenerojë 2.28 xG (xG është një statistikë në futboll që mat cilësinë e shanseve të krijuara gjatë një ndeshjeje. Ajo tregon probabilitetin e shndërrimit të një goditjeje në gol). Ata gjithashtu krijuan katër raste të mëdha nga 13 gjuajtje dhe shënuan katër gola.
Ndërkohë, skuadra e Hansi Flick mbajti një posedim mbizotërues prej 71 për qind si mysafir, duke gjeneruar pak më shumë xG sesa Interi me 2.74. Barcelona krijoi gjashtë raste të mëdha, bëri 22 gjuajtje, por shënoi vetëm tre herë.
Interi ishte absolutisht i shkëlqyer në pjesën e parë, duke shënuar dy gola nga 1.66 xG ndërsa kufizoi Barcelonën në vetëm 0.58 xG nga gjashtë gjuajtje. Inzaghi ndryshoi strukturën e presionit duke u futur në këtë ndeshje, duke kërkuar të detyrojë Barcelonën të luajë sa më poshtë në krah të majtë, duke kufizuar prekjet dhe ndikimin e Lamine Yamal në lojë.
Në pjesën e parë, Yamal pati vetëm 31 prekje të topit, kryesisht më përpara në fushë, sepse Interi e detyroi Barcelonën të zhvillonte lojën në krahun e majtë para se të kalonte topin te ai. Kjo i dha Federico Dimarcos kohë për të dalë përballë dhe të jetë agresiv, duke dhënë faulle, por duke mbajtur larg të riun spanjoll.
Gjatë gjithë lojës, Barcelona u përmbajt planit të saj duke bërë presion të lartë dhe duke luajtur me mbrojtje të lartë, gjë që ishte qartësisht diçka që Interi kishte punuar gjatë gjithë javës. Nerazzurrët kërkuan të luanin pasime të shpejta përpara mes mbrojtësve qendrorë për të filluar sulmet e tyre.
Kjo bëri që ekipi italian të merrte një avantazh 2-0 në pushimin e pjesës së parë, duke shkuar në epërsi 5-3 me rezultat të përgjithshëm, por normalisht plani për të mbajtur Yamal sa më pasiv ishte diçka çdo herë e vështirë për t’u zbatuar gjatë gjithë 90 minutave, gjë që na çoi në një pjesë të dytë tërheqëse!
Të tre golat e Barcelonës erdhën në pjesën e dytë të kësaj loje, me Eric Garcia që gjeti rrjetën pas 54 minutash, Dani Olmo që gjeti një tjetër gjashtë minuta më vonë dhe Raphinha që shënoi atë që mendoi se ishte goli i fitores në minutën e 87-të.
Skuadra e Inzaghi nuk arriti të mbante Yamal lart ndikimit në lojë, qartësisht gjithmonë duke e luftuar fizikisht. Magjistari 17-vjeçar në pjesën e dytë filloi të gjente ato prekjte, duke përfunduar ndeshjen me 124 prekje dhe 14 driblime të suksesshme nga 20 të tentuara gjatë gjithë ndeshjes.
Me Yamal që filloi të merrte prekje, loja filloi të anonte drejt anës së tij të fushës. Raphinha ishte në gjendje të bënte presion më lart nga pozicioni i tij në krahun e majtë, duke i detyruar Denzel Dumfries ashtu edhe Yann Bisseck të qëndrojnë në linjën e mbrojtjes. Kjo i dha mbrojtësit të majtë Gerard Martin hapësirë të madhe për të gjuajtur krosime në zonë kur topi kalonte në anën e tij, duke çuar në golat e Eric Garcia dhe Dani Olmos.
Në këtë pikë, Barcelona ishte në ngritje duke mbajtur gjithë vrullin, ndërsa Interi dukej i lodhur. Goli i Raphinhas në minutën e 87-të duket se do të ishte fitues, por heroi i Interi në këto dy ndeshje, Dumfries, ishte i përfshirë sërish, duke dhënë asistimin për barazimin e Acerbit në minutën e tretë të kohës së shtesë.
Denzel Dumfries shënoi dy dhe asistoi tre nga shtatë golat e Inerit në dy ndeshjet, duke luajtur një rol të madh në suksesin e skuadrës së tij. 29-vjeçari dërgoi topin përpara për golin hapës të Lautaro Martinez në minutën e 21-të, pasi theu mbrojtjen e lartë të Barcelonës me një vrapim të zgjuar mes mbrojtësve qendrorë.
Por, ishte përfshirja e tij në minutën e 93-të që përmblodhi tërësisht performancën e tij gjatë të dyja ndeshjeve. Holandezi bëri një vrapim në momentet e fundit të lojës për të marrë topin nga Marcus Thuram dhe dërgoi një krosim në zonë, të cilin Acerbi e përfundoi në mënyrë të shkëlqyer për barazimin 3-3.
Dumfries jo vetëm që dha dy asistime në lojë, por gjithashtu krijoi katër raste, përfundoi dy nga tre krosimet e tij dhe fitoi gjashtë nga nëntë duelet tokësore. Ai përfundoi me sukses dy driblime dhe fitoi dy ndërhyrje, duke treguar forcën e tij për të ndikuar në lojë.
Nëse Interi përballet me Paris Saint-Germain ose Arsenal në finalen e Ligës së Kampionëve, Dumfries ka shumë gjasa të jetë vendimtar sërish; si duke u kthyer në një mbrojtje të fortë me pesë lojtarë për të përballuar presionin, ashtu edhe duke shpërthyer me shpejtësi për t’u ofruar si një opsion më shumë sulmues me efekt shkatërrues, siç u tregua nga performancat e tij kundër Barcelonës
