Ndërsa turmat u mblodhën në një pikë të shpërndarjes së ushqimit në Gazën veriore, 6-vjeçari Ismail Abu Odeh “luftonte” për ushqim.
“Më jep pak”, tha ai.
Por ushqimi i ra nga duart dhe ai u kthye në tendën e familjes së tij duke qarë.
Një xhaxha i cili kishte arritur të merrte pak ushqim më vonë e ndau me Ismailin.
Të nesërmen, asnjë dërgesë uji apo ushqimi nuk mbërriti në kampin ku ai jeton, i vendosur në një shkollë në qytetin e Gazës, dhe njerëzit atje mbetën të uritur e të etur.
Ismaili përsëri qau.
Bëhet e ditur se BBC ka kaluar dy ditët e fundit duke folur me njerëzit në të gjithë Gazën, ndërsa Izraeli rrit veprimet e tij ushtarake dhe vazhdon një bllokadë totale më shumë se 10-javore mbi ushqimet, furnizimet mjekësore dhe ndihmat e tjera.
Ka paralajmërime në rritje nga Kombet e Bashkuara dhe të tjerë se enklava është në prag të urisë.
Ndërkohë, qeveria izraelite këmbëngul se nuk ka “nuk ka mungesë” të ushqimit në Gaza dhe se “kriza e vërtetë është që Hamasi plaçkit dhe shet ndihma”.
Ata që folën për BBC përshkruan luftën e tyre për të gjetur qoftë edhe një vakt në ditë, me kuzhinat e ushqimit të mbyllura për shkak të mungesave dhe pak artikujve në tregje.
Artikujt që janë ende në dispozicion janë me çmime shumë të fryra që ata nuk mund t’i përballojnë.
Një burrë që drejtonte një nga kuzhinat e mbetura ushqimore në Gaza tha se po operonte “ditë pas dite” për të gjetur ushqim dhe vaj
Një burrë tjetër tha se kuzhina ku ai ishte vullnetar ishte mbyllur 10 ditë më parë kur furnizimet mbaruan, duke e përshkruar atë si një “ndjenjë katastrofike”, përcjell Telegrafi.
Një grua 23-vjeçare që jeton në Gazën veriore tha se “marramendja është bërë një ndjenjë e vazhdueshme” si dhe “dobësia e përgjithshme dhe lodhja nga mungesa e ushqimit dhe ilaçeve”.
Adham al-Batrawi, 31 vjeç, i cili dikur jetonte në qytetin e pasur të al-Zahra, por tani është i zhvendosur në qendër të Gazës, tha se uria ishte “një nga pjesët më të vështira të jetës së përditshme”.
Ai tha se njerëzit duhej të bëheshin “kreativë vetëm për të mbijetuar”.
“Ne kemi shpikur mënyra për të gatuar dhe për të ngrënë që nuk e imagjinonim kurrë se do të kishim nevojë”, tha ai
Ai shtoi se një vakt në ditë që ai kishte ngrënë kohët e fundit ishte “vetëm i mjaftueshëm për të kaluar ditën, por jo i mjaftueshëm për të përmbushur nevojat për energji”.
Diku tjetër në Gaza qendrore, në qytetin Deir al-Balah, infermierja Rewaa Mohsen tha se ishte një luftë për të siguruar ushqim për dy vajzat e saj të vogla, tre dhe 19 muajshe.
Al-Balah tha se kishte grumbulluar pelena gjatë armëpushimit në fillim të këtij viti, por se ato do të mbaronin brenda një muaji.
Gruaja shtoi se ajo dhe vajzat e saj ishin mësuar me tingujt e bombave që kumbonin nëpër apartament.
“Ndonjëherë ndihem më e frikësuar se ato.”
“Por, falënderoj Zotin që jam ende gjallë me vajzat e mija”; tha infermierja.
Në të gjithë Gazën, mjekët përshkruan ndikimin e bllokadës në furnizimet mjekësore dhe thanë se nuk ndiheshin më të sigurt në punë pas sulmeve izraelite që synonin spitalet.
Infermierja Randa Saied tha se ishte duke punuar në Spitalin Evropian në Khan Younis kur u godit nga një sulm izraelit këtë javë, duke e përshkruar atë si një moment “terrori të pastër dhe pafuqie”.
Ndryshe, Izraeli ka akuzuar prej kohësh Hamasin për përdorimin e spitaleve si baza të fshehta dhe për ruajtjen e armëve, gjë që grupi e mohon.
Spitali Evropian nuk funksionon më, por Randa tha se stafi dhe pacientët ishin zhvendosur në spitalin Nasser aty pranë.
“Pacientët tanë janë nëna, bij, vajza dhe vëllezër e motra – njësoj si ne. Ne e dimë thellë në zemrat tona se detyra jonë nuk duhet të përfundojë, veçanërisht tani kur ata kanë më shumë nevojë për ne”, tha ajo.
Stafi në Nasser dhe spitalet e tjera në Gaza tha se bllokada nënkuptonte se ata kishin mungesë të furnizimeve bazë si qetësuesit e dhimbjeve, dhe duhej të mbyllnin disa shërbime.
Raportohet se SHBA-ja ka konfirmuar se është duke u përgatitur një sistem i ri për ofrimin e ndihmës humanitare për palestinezët në Gaza përmes kompanive private, me forcat izraelite të vendosura për të siguruar perimetrin e qendrave.
Babai i Ismailit i mërzitur tha se ai nuk mund të siguronte më ushqim për gjashtë fëmijët e tij.
“Fëmijët e mi shkojnë të flenë të uritur. Ndonjëherë ulem dhe qaj si një fëmijë i vogël nëse nuk arrij t’u siguroj ushqim.”
