Një motoçikletë kalon me shpejtësi pranë një fushe me luledielli që çelin dhe përplaset me një tjetër, duke lënë pas një re pluhuri.
Motoçiklisti është Oleksiy, një oficer në një nga batalionet e brigadës së 14-të të Gardës Kombëtare të Ukrainës. Njësia e tij aktualisht po lufton pranë qytetit të Pokrovskut , të cilin ushtria ruse po përpiqet ta rrethojë.
Është një motoçikletë ruse që ushtarët rusë e përdorën për avancimin e tyre në pozicionet ukrainase, por Oleksiy dhe tre nga ushtarët e tij arritën të zmbrapsnin një sulm dhe ta kapnin motoçikletën.
Oleksiy është aktualisht në pushim pas 27 ditësh dislokimi. Ai dhe njësia e tij duhej të prisnin për kushte më të mira moti përpara se të linin pozicionet e tyre. Edhe kur menduan se ishin të lirë, ata patën fat që i shpëtuan një droni rus.
‘Kam hequr dorë nga shpresa’
Ndërsa Presidenti i SHBA-së, Donald Trump , përpiqet të negociojë paqen midis Ukrainës dhe Rusisë , po zhvillohen diskutime mbi atë që mund të ndodhë me rajonin ukrainas të Donbasit, i cili përfshin Donetskun dhe Luhanskun , dhe nëse Ukraina mund të detyrohet të pranojë lëshime territoriale në këmbim të një armëpushimi. Disa javë më parë, ushtria ruse përparoi në verilindje të Pokrovskut, i cili ndodhet në Donetsk, duke e afruar vijën e frontit më afër qytetit të Dobropillias dhe fshatrave përreth tij.
Ushtria ukrainase ka arritur të çlirojë disa fshatra dhe qytete, por zona është nën zjarr të vazhdueshëm. Kështu, gjithnjë e më shumë njerëz po ikin.
“Unë vërtet besoja në negociata dhe mezi prisja çdo takim. Tani e di që është e kotë. Kam humbur shpresën”, thotë Natalya, një banore e Dobropillias, djali i së cilës u lirua nga ushtria pasi u plagos. DW e takoi atë në një zonë në Donetsk ku ishin mbledhur të evakuuarit. “Nuk është e drejtë të ndalojmë luftën dhe të marrim territoret tona gjatë këtij procesi”, thotë ajo. “Gjithçka do të shkatërrohet. Nuk ka siguri se do të jetë e mundur t’i rimarrim ato.”
Ushtarët ukrainas janë thjesht të rraskapitur
Në një “pikë stabilizimi” në vijën e frontit të Kramatorskut, është qetësi. Në objekte të tilla të vendosura pranë frontit, ushtarët e plagosur stabilizohen përpara se të transferohen në spital.
Edhe pse këtu është qetësi, e njëjta gjë nuk mund të thuhet për frontin. Mjekët shpjegojnë se për shkak të sulmeve të vazhdueshme me dronë rusë është e vështirë të evakuohen të plagosurit. Ata thonë se ndonjëherë mbërrijnë ushtarë që kanë qenë në pozicionet e tyre për një ose dy muaj. “Shumicën e kohës, ata janë thjesht të rraskapitur”, thotë Tamara, një anesteziste.
Në mes të natës, mbërrin një burrë që ka humbur këmbën.
“Ai shkeli mbi një minë”, thotë Dmytro, një nga mjekët që po flinte dhe tani po e operon burrin. “Mund të shihni që të dyja këmbët janë operuar më parë. Ky nuk është dëmtimi i tij i parë.”
Për Dmytro-n, nuk ka asnjë shenjë të përpjekjeve të Trump-it për të bërë paqe këtu. Ai thotë se ka punuar në Donetsk para vitit 2014 dhe qyteti i tij i lindjes është Slovyansk. “Të marrësh përgjegjësi”, përgjigjet ai kur e pyesin se çfarë do të thotë të luftosh për rajonin e tij të lindjes.
Ai dhe mjekët e tjerë në pikën e stabilizimit thonë se po e mbajnë nën vëzhgim atë që po ndodh me negociatat, por po përpiqen të mos “shpërqendrohen” nga ngjarje mbi të cilat nuk kanë ndikim.
«Shpresoj për më të mirën», thotë anestezistja Tetyana. «Dhe po përqendrohem në ofrimin e ndihmës».
‘Puna jonë është të ndalojmë’ Rusinë
“Mënyra se si do të vazhdojnë negociatat është një çështje që u takon niveleve më të larta të qeverisë”, thotë një ushtar i njohur me emrin “Stinger” dhe që punon si operator radioje në frontin e Kramatorskut. “Puna jonë është të ndalojmë armikun dhe ne po e bëjmë këtë.”
Ai u largua nga zona ku ishte vendosur për 15 ditë rreth një javë më parë. Ai shpjegon se rusët sulmuan pozicionet ukrainase disa herë gjatë dy javëve. “Ne nuk po kryejmë asnjë sulm apo operacion çlirimi. Ne thjesht po mbrojmë veten dhe po e frenojmë armikun. Detyra jonë është t’i parandalojmë ata të përparojnë edhe 100 metra (109 jardë), pavarësisht nëse janë në autostradë, në qytet apo në fushë.”
Ai thotë se fakti që ushtria ruse ka qenë në gjendje të përparojë drejt pozicioneve ukrainase është falë numrit të madh të ushtarëve dhe armëve të vendosura nga Moska. “Nëse lind një situatë kritike, ne përpiqemi të shpëtojmë ushtarët tanë dhe t’i çojmë ata në pozicionet e pasme, në mënyrë që të jemi në një avantazh më të mirë.”
Zemërim rreth bisedimeve Trump-Putin
Ushtria ruse jo vetëm që i ka intensifikuar sulmet e saj në front, por edhe në pjesë të tjera të Ukrainës. Më 22 gusht, Rusia hodhi më shumë se 40 bomba të drejtuara në zonën përreth Kramatorskut, qytetit më të madh në rajonin e Donetskut, i cili mbetet nën kontrollin ukrainas. Një muaj më parë, bombardimet ruse kishin shkatërruar gjysmën e një ndërtese banimi shumëkatëshe në qendër të qytetit, duke vrarë të paktën gjashtë persona dhe duke plagosur rreth 10 të tjerë.
“Ishte ora dy e gjysmë, sapo isha kthyer në shtëpi”, thotë Valentina, një pensioniste që jeton në ndërtesën fqinje. “Të gjitha dritaret u thyen. Vajza ime u plagos; shrapneli i goditi këmbën.” Valentina nuk beson se lufta do të përfundojë me këtë raund negociatash paqeje, duke theksuar se Presidenti rus Vladimir Putin urdhëroi bombardimin e Slovjanskut pikërisht kur filluan bisedimet midis tij dhe Trump në Alaska më 15 gusht. “Vajza ime tjetër jeton atje. Çfarë lloj bisedimesh paqeje janë ato?”
Shumica e vendasve në Kramatorsk me të cilët foli DW nuk ishin në favor të lëshimeve territoriale nga Ukraina ndaj Rusisë në këmbim të një armëpushimi.
“Sot, ai [Putini] do të thotë, ‘Më jepni Donetskun’ dhe nesër, ai do të thotë ‘Më jepni Lvivin’. Dhe pas një jave, ai do të thotë ‘Më jepni Kievin’”, tha një pensionist i quajtur Oleh.
“Asnjë diskutim, unë jam ukrainase dhe e dua Donbasin “, thotë një pensioniste tjetër e quajtur Zoya. “Ka pasur kaq shumë gjakderdhje, kaq shumë njerëz kanë vdekur. Edhe im bir po lufton.”
“Është e vështirë për Volodymyr Zelensky-n, shumë e vështirë”
“Çfarë është më e rëndësishme për Ukrainën, rajoni apo populli?” pyet Vazyl, një burrë në moshë të mesme. “Për çfarë na duhet ky rajon kur kaq shumë njerëz kanë vdekur? A keni qenë në vijën e kontaktit? Unë jam nga atje dhe kam humbur gjithçka. Do ta rindërtojmë jetën tonë në një rajon tjetër.”
Ai shpjegon se ai dhe gruaja e tij u larguan nga fshati i tyre në zonën e Kostyantynivka. “Putinit nuk mund t’i zihet besë. Nuk e di çfarë duhet të bëjë bota për ta ndaluar këtë. E di që është e vështirë për [Presidentin ukrainas] Volodymyr Zelenskyy , shumë e vështirë. Ky është një vendim shumë serioz.”
Kur u pyetën se çfarë garancish sigurie mund ta mbrojnë Ukrainën nga Rusia në të ardhmen, vendasit kanë pikëpamje të përziera.
“Garancia jonë e sigurisë është prania jonë ushtarake në të gjithë vendin”, thotë Mykola, një pensionist.
Svitlana, një grua në moshë të mesme, nuk beson te garancitë: “Sepse nuk kam parë ndonjë mbështetje të vërtetë gjatë luftës.”
Yaroslav, një ushtar i ri që po lufton për të çliruar rajonin e tij të lindjes, është gjithashtu kundër çdo lëshimi territorial që Ukraina bën.
«Kam menduar shumë për këtë», thotë ai. «Por nuk jam i përgatitur të heq dorë nga Kramatorsku dhe rajoni i Donetskut. Për çfarë dhanë jetën kaq shumë burra në Donbas?» Por ai pranon se negociatat janë të nevojshme: «Çdo luftë përfundon me negociata. Ata që nuk e dinë historinë e tyre janë të dënuar ta përsërisin atë».
