Një analizë e re e gjurmëve të lashta në Afrikën e Jugut sugjeron se njerëzit që lanë këto gjurmë mund të kenë veshur sandale me thembra të forta.
Dëshmitë teknologjike nga tre paleosipërfaqe në bregun e Kepit, së bashku me studimin neoichnologjik, sugjerojnë se njerëzit me të vërtetë mund të kenë veshur këpucë duke përshkuar sipërfaqet e dunave gjatë Epokës së Mesme të Gurit.
Ekipi i ekspertëve, megjithatë, heziton dhe nuk dëshiron të nxitojë në përfundime.
Njerëzit e lashtë mund të kenë përdorur mbrojtje nga shkëmbinjtë e mprehtë dhe të mprehtë në Epokën e Mesme të Gurit. Studiuesit supozojnë se gjurmët e zbuluara në një vend të njohur si Kleinkrantz mund të jenë midis 79,000 dhe 148,000 vjet të vjetra, bazuar në moshën e shkëmbinjve dhe sedimenteve të tjera aty pranë.
Gjurmët e këmbëve nuk tregojnë gishta, duke i dalluar ato nga shenjat e këmbëve të zhveshura, dhe në vend të kësaj tregojnë “skajet e përparme të rrumbullakosura, skajet e qarta dhe dëshmitë e mundshme të pikave të ngjitjes së rripit”.
Shenja të ngjashme që vlerësohet të jenë lënë midis 73,000 dhe 136,000 vjet më parë u gjetën në një vend të quajtur Goukamma.
Autorët e studimit shkruan: “Në të gjitha rastet gjurmët e supozuara kanë dimensione që janë në thelb në përputhje me ato të gjurmëve hominide”.
Ata shtuan se “madhësia e gjurmëve duket se korrespondon me gjurmët e gjurmuesve të rinj ose hominidëve të vegjël të rritur”.
Pavarësisht nga rezultatet premtuese, studiuesit hezitojnë të bëjnë pretendime të guximshme. Kjo është për shkak të një sërë faktorësh, duke përfshirë vështirësinë e interpretimit të shenjave të shkëmbinjve dhe faktin se nuk janë gjetur ndonjëherë këpucë të vërteta nga epoka e mesme e gurit.
Ekspertët përmbahen nga pretendimet e mëdha dhe spekulojnë se “njerëzit mund të kenë veshur këpucë në të vërtetë gjatë kalimit të sipërfaqeve të dunave gjatë epokës së mesme të gurit”.
