Një studim zbulon se abuzimi verbal i fëmijëve duhet të konsiderohet si një formë keqtrajtimi më vete, me pasoja negative afatgjata.
Sipas një studimi të kryer nga studiues nga Mbretëria e Bashkuar dhe Shtetet e Bashkuara, abuzimi verbal i fëmijëve duhet të konsiderohet si një formë keqtrajtimi më vete, në të njëjtin nivel me abuzimin fizik, abuzimin seksual dhe neglizhencën. Rishikimi i të dhënave nga mbi 150 studime të publikuara më parë u porosit nga fondacioni Words Matter, i cili është i përkushtuar për të rritur ndërgjegjësimin dhe për të luftuar ndikimin negativ që mund të ketë abuzimi verbal i të rriturve në mirëqenien mendore dhe fizike të fëmijëve.
Është kritike të kuptohet shtrirja dhe ndikimi i vërtetë i abuzimit verbal në fëmijëri. Të gjithë të rriturit ndonjëherë e mbingarkojnë veten dhe i thonë gjërat pa dashje. Është e rëndësishme të punojmë kolektivisht për të gjetur mënyra për të njohur këto veprime dhe për t’i dhënë fund abuzimit verbal të të rriturve ndaj fëmijëve, në mënyrë që ata të mund të lulëzojnë, tha themeluesja Jessica Bondy.
Aktualisht, përdoren gjerësisht katër klasifikime të abuzimit me fëmijët. Tre prej tyre – abuzimi fizik, abuzimi seksual dhe neglizhenca – janë mjaft mirë të përcaktuara; e katërta, abuzimi emocional, nuk është. Megjithëse kategoria e përgjithshme e abuzimit emocional përfshin abuzimin verbal, ka mungesë të përkufizimit të qëndrueshëm të asaj që në të vërtetë përbën këtë lloj abuzimi, e lëre më terminologjinë e dakorduar. Përdorimi i gjuhës që denigron një fëmijë, të folurit në mënyrë kërcënuese ose të bërtiturit mund të jenë të gjitha forma abuzimi verbal, por prindërit dhe autoritetet ndryshojnë në kufijtë e tyre për atë që është e pranueshme ose jo. Ka edhe norma kulturore që duhet të merren parasysh.
Studimi zbuloi se shumica e abuzimit verbal (76.5 përqind) shkaktohet nga prindërit, të ndjekur nga kujdestarët e tjerë dhe të rriturit e rëndësishëm në jetën e një fëmije, si mësuesit dhe trajnerët. Disa nga llojet e abuzimeve të regjistruara përfshijnë thirrjen me emër të një fëmije, abuzimin verbal ndaj tyre, uljen e tyre dhe bërtitjen ose bërtitjen. Studiuesit argumentojnë se përcaktimi i abuzimit verbal si një nënkategori e veçantë e abuzimit të fëmijëve e kthen fokusin përsëri te autorët, të rriturit dhe shpresojmë se do të ishte një trampolinë për strategji më të mira parandaluese.
Ka shumë kërkime që demonstrojnë ndikimin e qëndrueshëm që abuzimi dhe trauma mund të kenë në zhvillimin dhe shanset e jetës së fëmijës. Sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë, 300 milionë fëmijë nga mosha 2 deri në 4 vjeç i nënshtrohen rregullisht dhunës fizike ose psikologjike nga kujdestarët e tyre. Përballë një problemi të kësaj përmasash, autorët e studimit besojnë se njohja më e mirë e ndikimeve të abuzimit verbal, në veçanti, nevojitet urgjentisht.
Abuzimi verbal në fëmijëri duhet të njihet si një nënkategori e abuzimit, për shkak të pasojave negative gjatë gjithë jetës, tha autori kryesor Profesor Shanta Dube, nga Universiteti Wingate. Nëse fokusohemi në abuzimin verbal nga autorët dhe jo vetëm në abuzimin emocional midis viktimave, ne mund të zhvillojmë veprime të ngjashme për të parandaluar abuzimin verbal në fëmijëri dhe pasojat e tij.
Në përfundimin e tyre, autorët theksuan shumëllojshmërinë e gjerë të sjelljeve të ndryshme që mund të përshtaten me përkufizimin e abuzimit verbal në fëmijëri, si dhe nevojën për kërkime të mëtejshme të thelluara mbi ndikimet afatgjata. Njohja e këtij lloj abuzimi si një kategori autonome, e denjë për vëmendje të barabartë, është një hap drejt ndihmës së fëmijëve që vuajnë nga ky keqtrajtim. Siç e përmblodhi Bondy, fjalët kanë peshë, ato mund të ngrisin ose shkatërrojnë. Ne i ndërtojmë fëmijët, jo i rrënojmë. Studimi është publikuar në revistën Child Abuse & Neglect.
