Pjesëmarrja e ambasadorit të Kosovës në Holandë, Dren Doli, në seancën e fundit ndaj krerëve të UÇK-së në Hagë, u paraqit si një akt institucional i zakonshëm. Por përtej deklaratave të tij të kujdesshme, lind pyetja: a është kjo thjesht një prezencë formale, apo mungesë e një qëndrimi më të guximshëm diplomatik?
Doli theksoi se ambasada e Kosovës ndjek çdo seancë “me kujdesin më të madh”, qoftë online apo fizikisht. Por kjo formulë e përsëritur nuk përmban asnjë element të angazhimit publik, asnjë deklaratë që artikulon pozicionin e shtetit ndaj një procesi që prek thelbin e historisë së tij. Diplomacia nuk është vetëm vëzhgim – është edhe përfaqësim, artikulim dhe mbrojtje e interesit publik.
Kur u pyet për prezencën e policisë në ambasadë, Doli tha: “Kjo është ambasada e Kosovës, shtëpia e kosovarëve.” Një deklaratë e bukur në formë, por e zbrazët në përmbajtje. Në një kohë kur qytetarët kërkojnë transparencë dhe llogaridhënie, ambasadori shmang çdo diskutim mbi sigurinë institucionale, duke e reduktuar çështjen në një metaforë të ngrohtë, por pa substancë.
Në kontekstin e një gjykimi që ka ngjallur debat të gjerë mbi drejtësinë selektive dhe trajtimin e luftës së Kosovës, mungesa e një qëndrimi më të artikuluar nga ambasadori Doli është e dukshme. Në vend që të përdorë platformën diplomatike për të ngritur zërin mbi shqetësimet legjitime të qytetarëve dhe institucioneve, ai ka zgjedhur një qasje “të matur” deri në pasivitet.
Nëse ambasada është “shtëpia e kosovarëve”, atëherë duhet të flasë me zërin e tyre – jo vetëm të vëzhgojë në heshtje.
