Ajo që pritej, ndodhi.
Dje, flamuri kombëtar shqiptar u shkel me këmbë dhe u shtyp me makinë nga disa të rinj, të shoqëruar me sharje antishqiptare.
Nuk ndodhi në Serbi.
Nuk ndodhi në Maqedoninë e Veriut.
Nuk ndodhi në Greqi.
Dje, flamuri kuqezi u përdhos pikërisht atje ku, vitet e fundit, është kultivuar dhe sponsorizuar më shumë urrejtja ndaj Shqipërisë: në Kosovë.
Ndodhi atje ku po tentohet ndarja nga kombi shqiptar dhe po promovohen idetë e një “kombi kosovar”.
Ndodhi atje ku, prej gjashtë muajsh, vendi është pa qeveri dhe pa Kuvend.
Ndodhi atje ku dyert për Qeverinë e Shqipërisë janë mbyllur.
Ndodhi atje ku mosmirënjohja ka shkelur bukën e aleatëve që ndihmuan në krijimin e shtetit të Kosovës.
Ndodhi atje ku vranë dhe spiunuan njëri-tjetrin, dhe ku çlirimtarët u dërguan në burgje.
Ndodhi atje ku është shpallur luftë ndaj të gjitha partive shqiptare – në Shqipëri, Maqedoni, Preshevë e Mal të Zi.
Ndodhi atje ku qeveria e Kosovës e sheh opozitën shqiptare më armike se Beogradin.
Ndodhi atje ku është harruar nderi që i bënë Amerika dhe Europa.
Ndodhi atje ku u harrua mikpritja e Shqipërisë në kohën kur Serbia dëboi e përdhunoi mijëra shqiptarë të Kosovës.
Sot, Policia e Kosovës liroi autorët e këtij akti të turpshëm.
Ata harruan mijëra vjet luftë për flamurin kuqezi – luftë e prindërve dhe gjyshërve të tyre.
Harruan gjakun që është derdhur për flamurin dhe për Shqipërinë.
Ata nuk janë fëmijë të mitur, por një rini e gjakprishur, e helmuar nga ata që kanë shtrembëruar dashurinë për atdheun dhe simbolet tona kombëtare.
Ata harruan nënën Shqipëri.
