Këndvështrim kritik i redaksisë i bazuar në shkrimin e deputetes Hykemete Bajrami
Në një reagim të ashpër dhe të qartë në mediat sociale, deputetja e LDK-së, Hykmete Bajrami, ka ngritur alarmin për atë që e cilëson si kolaps të menaxhimit të sektorit energjetik në Kosovë, duke drejtuar gishtin kah qeveria aktuale dhe lidhjet e dyshimta me tregtinë e energjisë.
Bajrami, një zë kritik ndaj qeverisjes së Lëvizjes Vetëvendosje, ka deklaruar se vendi ndodhet në një krizë serioze energjetike, ku aktualisht funksionon vetëm blloku A3 i KEK-ut me një kapacitet prej 110 MW — kapacitet ky që për një vend të tërë është skandalozisht i pamjaftueshëm. Në një kohë kur kërkesa për energji është rritur, prodhimi ka rënë në nivele alarmante dhe transparenca është bërë luks, jo domosdoshmëri.
Sipas deputetes, tregtia e energjisë nuk është më çështje publike, por private — e kontrolluar nga njerëz me lidhje të ngushta me pushtetin. Kjo, në një moment kur qytetarët paguajnë më shumë për faturat, importi kalon 1 milion euro në ditë, dhe inflacioni i godet drejtpërdrejt në xhep.
Pyetjet që Bajrami ngrit — dhe që mbesin pa përgjigje nga institucionet — janë thelbësore:
Sa po na kushton importi i energjisë?
Nga vjen kjo energji dhe kujt po i paguajmë transportin?
Pse mungon raportimi nga KOSTT dhe heshtin ministrat?
Sipas saj, një pjesë e energjisë po vjen përmes Serbisë — fakt që shpërfaq hipokrizinë e diskursit të “sovranitetit” që qeveria e përdor si parullë publike, por e rrëzon me veprime të heshtura pas kuintave. Shtrohet pyetja: a është kjo vetëm paaftësi apo një projekt i vetëdijshëm politik dhe ekonomik?
LVV, sipas Bajramit, nuk po lejon as funksionalizimin e Kuvendit për të diskutuar një çështje kaq jetike. Për më tepër, mungesa e transparencës, mungesa e përgjegjësisë politike dhe shndërrimi i sektorit të energjisë në një arenë përfitimesh të dyshimta, ngrenë alarmin për një skandal që kërkon jo vetëm debat publik, por edhe hetim penal.
Deklarata e saj mbyllet me një thirrje të fuqishme: hetim për të gjitha institucionet që janë pjesë e sektorit të energjisë. Në një demokraci funksionale, kjo kërkesë do të duhej të pasohej menjëherë nga veprimet e Prokurorisë Speciale.
Kriza e energjisë në Kosovë nuk është më thjesht një çështje teknike. Është një simptomë e një sistemi që, në vend të shërbimit publik, ka përqafuar klientelizmin dhe kapjen e shtetit. Çmimi që po paguan qytetari — jo vetëm në euro, por edhe në mirëqenie, besim dhe siguri — është shumëfish më i lartë se çdo faturë mujore.
Në këtë errësirë, zëri i kritikës si ai i Hykmete Bajramit është një kujtesë se roli i opozitës dhe shoqërisë civile është më i nevojshëm se kurrë: të kërkojë llogari, të mbrojë interesin publik dhe të sfidojë një pushtet që sillet si pronar, jo si përfaqësues i qytetarëve.
